- 674 -

1347, 6 XII, Wrocław

Werner, franciszkański prowincjał saski, i Mikołaj (Nikolaus), wizytator klarysek wrocławskich, stwierdzają, że zgromadzone w ich obecności zakonnice tegoż klasztoru nadały dożywotnio siostrze Elżbiecie (Elisabeth) wieś Wilczkowice k. Wrocławia (Wilczkowicz), która należała do jej zmarłej siostry ksieni Anny (Anna). Wystawcy stwierdzają następnie, iż Elżbieta (Elisabeth) otrzymała od królowej węgierskiej (Vngaria) 2 grzywny czynszu w tejże wsi. Czynsz ten Elżbieta (Elisabeth) przekazała dożywotnio swej siostrze Annie de Wesinburg (Anna). Ta zaś Anna postanowiła, że po jej śmierci te dwie grzywny mają należeć do każdorazowej ksieni klarysek wrocławskich, z czego 1 grzywna ma być poświęcona na światło nagrobne dla Anny (Anna), a druga na wydatki liturgiczne.

Ekscerpt: Monumenta Germaniae Franciscana Urkb., wyd. O. F. M. Reisch, Düsseldorf 1917, I, s. 52, s. 172.

Polska Akademia Nauk - Oddział we Wrocławiu - Prace Komisji Nauk Humanistycznych - Nr 2 - Regesty Śląskie - tom I - 1343 - 1348 - Opracowali: Kazimierz Bobowski, Janina Gilewska-Dubis, Wacław Korta, Bronisław Turoń
Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk - Zakład Narodowy imienia Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk